Հնազանդությունը բանալիներից մեկն է, որ բացում է Իմ արքայության դուռը. նշանակում է` պետք է սիրել և հնազանդվել։ Ով իր սրտում հնազանդվում է Ինձ, հարկավոր պահին կհայտնաբերի, որ Իմ սերը բնակվում է իր մեջ, և իր հերթին սիրով կպատասխանի Իմ սիրուն ու կապրի ուրախությունը` սիրողի ու սիրվողի փորձառության։
Հնազանդության անհարթ, քարե աստիճաններն առաջնորդում են սիրո և ուրախության այն խճանկարին, որ զարդարում է հատակն Իմ երկնքի։ Ինչպես երկրի վրա է մարդն իր սիրելիին ասում. «Որտեղ դու ես, այնտեղ է տունը», այդպես է նաև իմ պարագայում։ ՈՒր Ես եմ, այնտեղ է և Իմ տունը` երկինքը։
Երկինքը կարող է լինել ամենաանշուք ու հետին թաղամասի կամ պալատի մեջ, ուր Ես կարող եմ Իմ տունը շինել ամենախոնարհ սրտի մեջ։ Ես բնակվել կարող եմ միայն խոնարհի հետ։ Հպարտությունը պահակ է կանգնել սրտի դռան առջև, որ թույլ չտա ներս մտնել հեզ ու խոնարհ Քրիստոսին։